Dankbaar voor deze onverwachte hulpbron

Het zweet stond op mijn voorhoofd. ‘Ach, man, ik kan de weg amper zien! Hoe kom ik in vredesnaam thuis zo?’ Het is aardedonker. Niet alleen omdat het avond is, maar ook omdat de lichten boven deze rijksweg uitstaan. Wie dat heeft verzonnen, heeft wel aan het milieu gedacht, maar niet aan mij; een automobiliste met nachtblindheid. Het is voor mij altijd al een uitdaging om in het donker te rijden, maar zeker vanavond.

Helemaal geen helderheid

De regen valt met bakken uit de lucht. Het klettert hard op mijn auto. Mijn ruitenwissers staan op de hoogste stand en geven met iedere veeg even wat helderheid. Nou ja, helderheid, ik zie nog steeds niet veel. Zelfs de witte streep langs de weg, normaal mijn anker, is nauwelijks zichtbaar. Daarnaast ben ik ook nog eens moe van een lange dag. Het kost me moeite om zo intensief met autorijden bezig te zijn.

Ik rijd rustig, veel langzamer dan de aangeraden snelheid en denk bij mezelf: ‘Dan halen jullie me maar in, dat blondje dat zo langzaam rijdt. Denk maar lekker wat jullie willen.’ En dat gebeurt natuurlijk ook. Een grote wagen, glimmend zwart, komt voorbij gezoefd. ‘Wat een held’, denk ik. Plots gaat er een belletje rinkelen als ik de sporen zie die de banden van de auto maken in de regen op de weg.

Eindelijk iets om te volgen

‘Hé, als ik die nou eens volg?’ Hij rijdt wel harder dan ik zou willen, maar het spoor geeft me de richting aan. Eindelijk iets waar ik me aan vast kan houden. Ik geef gas bij en blijf netjes in het spoor. Ik voel me rustiger worden. Zo rijden we zeker een kwartier samen door het donker en de regen.

Gelukkig wordt na verloop van tijd de regen minder en kan ik weer op eigen kracht vooruit. Op eigen zicht. Wat ben ik deze automobilist dankbaar voor de hulp. Precies toen ik het nodig had, kwam hij of zij voorbij. Een onbewuste hulpbron, die er zelf helemaal geen weet van heeft.

Zo hard nodig

Ik mijmer door over hulpbronnen. Hoe lastig ik het vind om hulp te vragen. Een Sietsma is sterk, die zet haar schouders eronder en gaat door. Maar wat als dat niet lukt? Als het zo hard regent, zo donker is in mijn leven, dat ik het niet alleen kan? Dat ik letterlijk bij de hand genomen wil worden? Dat ik nu eens geen steun wil bieden, maar deze heel graag wil krijgen? Omdat ik het zo hard nodig heb. Welke hulpbron zet ik in?

Vaak bouw ik op mijn innerlijke hulpbronnen.  Alleen uithuilen en verder gaan. Vooral met praktische zaken. Dankbaar zijn, weer lichtpuntjes zien en er weer bovenop komen. Een zelfhulpboek lezen. Al dat weten uit boeken is leuk, maar doe ik het ook? Pas ik het toe? Aan het begin wel, maar ik vind het wel heel lastig om vol te houden. Om niet terug te vallen in mijn oude gedrag. Gedrag dat niet altijd even effectief is.

Niet voor schamen

‘Als je doet, wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.’ Het is zo waar. Ik ondervind dat ook steeds. Zowel als mens, als coach, als ondernemer. Ik red het niet meer met mijn innerlijke hulpbronnen alleen, het is tijd externe hulpbronnen in te schakelen. Ik praat erover met vriendinnen, dat is fijn. Ik neem ook professionals in de hand, voor mezelf, voor mijn praktijk. Juist omdat zij me durven te zeggen waar het op staat, omdat ze de stok achter mijn deur zijn en de schop onder mijn billen. Omdat ik wil doen wat ik weet, wat ik leer, en me er niet voor schaam dat ik dat niet alleen kan. Hulp aan hen vragen voelt als een lagere drempel. Een mooie oefening voor in het echt.

Stop met lezen, begin met doen

Heb jij ook dat gevoel: dat je het wel weet, maar niet doet. Ondanks alle boeken, sites, video’s etc. lukt het je niet jezelf te worden. Los te breken. Te herstellen. Te helen. Je interne hulpbronnen schieten te kort. Zet je externe hulpbronnen in. Doe het samen. Ik help je graag!  Vraag een focussessie met mij aan, dan kijken we of en hoe ik je kan helpen. En of we een klik hebben. Dat is in een coachtraject super belangrijk.

Wil je reageren? Graag. Het artikel staat openbaar, jouw reactie ook. Je kunt altijd anoniem reageren. Je naam en mailadres worden nooit getoond.