Ik hoor het mezelf nog zeggen tegen mijn psycholoog. “Ik ben er helemaal klaar mee, voor mij geen mannen meer!” Ik had toen net mijn relatie beëindigd. De relatie na die met de vader van mijn kinderen. Ik was er volledig op leeggelopen. Ik herinner me ook de woorden van de psycholoog nog. “Dat is nu wel lekker rustig en het zorgt er ook voor dat je niet meer gekwetst wordt, maar je mist ook een hele hoop als je de liefde opgeeft.” Die woorden gingen aan mij voorbij op dat moment. Mannen, nee, voor mij hoefde het niet meer.

Ik wilde zelfs helemaal geen relatie meer. Had genoeg aan mezelf, aan herstellen, aan rouwen. Aan het samenzijn en opvoeden van mijn kinderen. Natuurlijk miste ik wel het leuke dingen doen, de arm om me heen, het idee dat er iemand aan me denkt. Maar wat als ik weer zo’n exemplaar aantrok? Ik zal vol wantrouwen naar mannen. En was toen nog niet eens bekend met narcisme.

Zelfs geen relatie meer

In mijn praktijk hoor ik zo vaak de opmerking ‘geen mannen of vrouwen meer’ te willen. Er klaar mee te zijn. Sommigen kiezen er zelfs voor nooit meer een relatie te beginnen. Dat is jammer, want de mens is gemaakt voor verbondenheid. En er zijn wel degelijk mannen en vrouwen die wel liefdevol, aardig en attent zijn. Die empatisch zijn, kunnen reflecteren. Die dat niet alleen spelen, maar ook zijn. Die doen wat ze zeggen en zeggen wat ze doen. Ook die willen ze niet meer.

Elke man of vrouw is de vijand

Waarom doen we dat eigenlijk? Waarom gooien we gelijk het hele geslacht op de vuilstort? Dit wordt veroorzaakt door het vijandbeeldsyndroom. Dit is een reactie van ons primitieve brein, een reactie vanuit bescherming. De vijand is dan niet meer die ene man of vrouw, maar alle individuen van dat geslacht. Als je alle mannen of alle vrouwen haat en ze afstoot, kunnen ze je niets meer doen.

Uit veiligheid

Het vijandbeeldsyndroom gaat zelfs zo ver dat een heel ras, geloof of ziektebeeld de vijand wordt. Zoals voor sommige mensen alle Duitsers slecht zijn sinds de Tweede Wereldoorlog. Of alle moslims sinds de aanslagen op 11 september 2001. Alle mannen die narcist zijn en alle vrouwen met borderliner. Dit syndroom werkt wantrouwen en discriminatie in de hand.

Vertrouwen herwinnen

Ik heb mannen een lange tijd afgezworen en alleen de aandacht op mezelf gericht. Wat had ik die tijd en professionele hulp hard nodig om weer te leren vertrouwen. Om te rouwen, te helen. Fysiek, emotioneel, mentaal. Om erachter komen wie ik eigenlijk was. Ik had me zo aangepast dat ik mezelf was kwijtgeraakt. Hoe kun je vertrouwen in anderen als je niet eens in jezelf vertrouwt? Hoe kun je grenzen stellen als je niet meer weet wie bent en wat ertoe doet? Als je te maken hebt gehad met een narcist is dat nog lastiger.

Weer compleet voelen

Hoe meer ik mezelf weer leerde kennen, hoe meer ik genas, hoe meer er ook weer ruimte kwam voor dat vertrouwen. Allereerst weer in mezelf en langzaam maar zeker durfde ik me weer open te stellen voor mannen, voor relaties. Met de wetenschap dat als een kennismaking tegenviel – er bijvoorbeeld toch weer een narcist op mijn pad kwam – ik mezelf had om op terug te vallen. Ik heb hem niet meer nodig om mezelf compleet te voelen. Daar zorg ik zelf voor en vind daardoor de kracht om de kennismaking stop te zetten.

Werken aan vertrouwen?

Merk jij dat je door narcistisch misbruik vrouwen of mannen wantrouwt? Relaties wantrouwt? Wil jij ook weer in jezelf en anderen leren vertrouwen? Ik help je er graag bij en nodig je van harte een focussessie met me in te plannen via deze link.

Wil je reageren op dit blog? Je bent van harte welkom. Weet dat het openbaar staat, je reactie ook.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *