Wat ben ik trots dat ik er weer sta na narcistisch misbruik

Een aantal jaren na mijn scheiding kreeg ik van vrienden het compliment: “Je staat er weer!” Ze hadden gezien hoe ik jaren ineenkromp als ik naast mijn ex-partner stond. Dat deed ik niet meer. Zelf wist ik dat niet eens. Het voelde goed dat te horen. Ik voelde me krachtiger dan ik me ooit had gevoeld. Ik was kleiner dan klein uit mijn relatie gekomen.

Toch was ik het niet helemaal eens met het compliment. Ik stond er wel, dat klopte, maar was juist doorgeslagen naar de andere kant. Waar ik mezelf eerst wegcijferde, gedroeg ik me nu tegenovergesteld. Ik gaf aan niets en niemand meer toe uit angst weer gekwetst te worden. Mijn hart zat op slot, ik zou het me niet nog een keer laten gebeuren.

Als een schaduw van mezelf

Ik was door de scheiding kapot van verdriet, van boosheid. Niet dat ik dat voelde, nee, daar zorgde ik wel voor. Ik ging harder werken, propte al mijn vrije uurtjes vol, ging heel veel uit. Dat, en de zorg voor mijn kinderen, hield me op de been. Dat hielp me ook mijn schuldige gevoel dat het me niet gelukt was mijn gezin bij elkaar te houden, weg te stoppen.

Net als mijn schaamtegevoelens als vriendinnen vroegen ‘Ben je nou nog niet over hem heen?’. Het gaf me het gevoel niet normaal te zijn. Blijkbaar stond er een tijd voor rouw. Ik wilde niet voelen, deed er alles aan dat niet te doen, maar mijn lichaam deed dat wel. Ik kreeg chronische lichaamsklachten.

Van de regen in de drup

Jaren ben ik op zoek geweest naar manieren om weer gezond te worden. Ik heb heel wat (alternatieve) artsen bezocht, heel wat pillen geslikt en diëten gevolgd. Ik weet nu dat ik veel beter naar mezelf had kunnen zoeken, naar manieren om te voelen, te verwerken, te helen, te rouwen.

Ik dacht in een paar blauwe ogen en woorden vol liefde de redding te hebben gevonden. Maar in plaats van me beter te gaan voelen, werd het alleen maar erger. Ik kwam van de regen in de drup. Het was niet zijn schuld dat ik klachten had, want ik had ze al aan het begin van de relatie, zei hij. Niets was zijn schuld. Het lag altijd aan mij, iemand of iets anders. Hij raakte zijn banen niet kwijt door wat hij deed, maar door zijn leidinggevenden, door het bedrijf etc. Wat voelde het als een bevrijding toen het met lukte deze relatie eindelijk te beëindigen.

Eindelijk groei

Pas jaren later, toen ik over narcisme en narcistisch misbruik hoorde, kwam het begrip. Begrip over wat ik had meegemaakt en wat het met me had gedaan. Begrip waarom mijn herstel zo traag ging. Ik was helemaal niet gek. En ik begreep ook dat de relatie helemaal geen wondermiddel was. Die had me alleen nog maar verder van mezelf gebracht.

Ik wist eindelijk wat ik te doen had: mezelf opbouwen, mijn gevoelens omarmen, alsnog te rouwen om beide relaties. Alleen ik kan dat doen. Het is mijn verantwoordelijkheid, van niemand anders. Daar heb ik hulp bij gezocht. Nu, dankzij mijn herstel- en groeiproces, kan ik pas écht zeggen: ‘Ik ben trots op mezelf, ik sta er weer na narcistisch misbruik!’

Ook trots op jezelf zijn?

Denk jij ook met een narcist te maken te hebben of te hebben gehad in je relatie? Herstellen van narcistisch misbruik en weer trots kunnen zijn op jezelf, is een complex proces. Ik kon het niet alleen en help jou daarom graag met alle ervaring en kennis die ik heb. Wil je weten hoe? Schrijf je in voor mijn Tips & Inspiratiemals, en ontvang deze informatie direct in je mailbox.

Wil je reageren op dit artikel? Graag. Weet wel dat zowel het artikel als jouw reactie openbaar is. Je kunt anoniem reageren. Je naam en mailadres worden nooit vermeld.