Het overwinnen van een diepgewortelde angst

Hij staat daar. Hij roept me. Ik wil het niet, maar ga toch. Stap voor stap kom ik dichterbij. Mijn hart slaat iets sneller, mijn adem gaat wat vlugger. Hoog torent hij boven me uit. ‘Wil ik dit of wil ik dit niet?’ vraag ik me af. ‘Ik wil het!’ Maar durf ik het? Ja, ik ga ervoor. ‘Ik ben veilig’ zeg ik een paar keer tegen mezelf.

Steeds hoger

Ik adem diep in en uit. Het maakt me rustiger. Ik ben er, steek mijn hand uit en voel het metaal van de leuning onder mijn hand. Ik neem een stap en nog een. En nog een. Het landschap komt steeds verder onder me te liggen. ‘Straks loop ik boven de toppen van de bomen’ denk ik, ‘gaaf!’ Maar ik ben er nog niet. Ik ga hoger en hoger. Zo nu en dan sta ik stil en kijk naar het uitzicht. Even op adem komen.

De wind waait steeds harder naarmate ik hoger kom. Voel ik de toren bewegen? Nee, dat lijkt maar zo door de wind. ‘Ik ben veilig’ zeg ik nogmaals tegen mezelf en klim hoger en hoger. Nog een trap, nog 15 treden en dan ben ik er. ‘Nu zet ik door’ zeg ik hardop tegen mezelf. Dan wakkert de wind nog wat aan, en voel ik het bekende weeïge gevoel in mijn maag.

Boven de toppen van de bomen

Ik moedig mezelf aan: ‘Kom op’ en ‘Je kunt het!’ en klim voetje voor voetje de laatste treden naar boven. Ja, ik ben er. Ik sta op het hoogste niveau. Even sta ik stil, adem een paar keer diep in en uit en loop naar de rand. Wat een prachtig uitzicht. En wat een overwinning op mijn laatste restje hoogtevrees.

Ik geef mezelf letterlijk een schouderklop met ‘Goed gedaan, meisje!’ en ben trots op mezelf. Op het na jaren stapje voor stapje overwinnen van deze angst. Niet meer in paniek plat op de grond willen liggen en niet meer durven bewegen, maar er staan. En genieten. Wat is dit een boost voor mijn zelfvertrouwen!

De wereld is even van mij

Helemaal alleen sta ik daar op die toren. Niemand bij me. Zelfs niemand in het bos en de zandvlaktes aan mijn voeten. De wereld is even van mij. En zo voelt het zeker. Zo gaaf. ‘Feel the fear and do it anyway.’ Het is waar, het is de enige manier om van je angst af te komen. Het was een lange weg met vallen en opstaan.

Net als bij herstellen van narcistisch misbruik. In beide gevallen heb je steeds moed nodig op te doen, te falen, op te krabbelen en weer te doen. Ik hield en houd me nog altijd vast aan de zin van Thich Nhat Hanh: ‘Moed betekent angst voelen en toch je hart volgen.’ Het is mijn mantra om angst te overwinnen.

Wil jij dat ook ervaren?

Ik kan het, jij kunt het ook, het overwinnen van je angst. Ieder moment heb je de kans om (weer) de keuze te maken en tegen jezelf te zeggen: ‘Kom op, je kunt het!’ en ervoor te gaan. Lukt je dat toch niet? Wil je daar hulp bij? Ik help je graag. Plan een focussessie bij me in, dan kijken we samen wat je nodig hebt om te herstellen van narcistisch misbruik.

Ik vind het altijd leuk als je reageert. Weet dat het blog openbaar staat en jouw reactie ook. Je kunt altijd anoniem reageren. Je naam en mailadres worden nooit getoond.